zniszczeć

zniszczeć
{{stl_51}}{{LABEL="twpldezniszczecacute"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}zniszczeć{{/stl_39}}{{stl_41}} pf →{{/stl_41}}{{stl_50}}{{LINK="niszczeć" LABEL="twpldeniszczecacute"}}{{/stl_50}}{{stl_10}} niszczeć{{/stl_10}}{{stl_50}}{{/LINK}}{{/stl_50}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_51}}{{LABEL="twpldeniszczecacute"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}niszczeć{{/stl_39}}{{stl_7}} <{{/stl_7}}{{stl_3}}zniszczeć{{/stl_3}}{{stl_7}}>{{/stl_7}}{{stl_41}} (3. Pers -eje){{/stl_41}}{{stl_7}} verkommen, verfallen{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • zniszczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}niszczeć {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zniszczeć — dk III, zniszczećeje, zniszczećczał, zniszczećczały «ulec zniszczeniu, zostać zniszczonym, zrujnowanym; zmarnieć, zmarnować się» Dachy zniszczały od deszczów. Zniszczałe zabytki …   Słownik języka polskiego

  • upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… …   Słownik języka polskiego

  • zetleć — dk III, zetlećeje, zetlećtlał 1. «tląc się powoli spalić się» Zetlone belki, szmaty. 2. «rozpaść się, zniszczeć wskutek starości lub działania czynników rozkładających» Materiał zetlały od leżenia …   Słownik języka polskiego

  • zleżeć się — dk VIIb, zleżeć sięży się, zleżeć siężał się rzad. «zniszczeć, zepsuć się od długiego leżenia; zbić się, skawalić się wskutek długiego leżenia (zwykle bez dostępu powietrza)» Przewietrzać, trzepać ubranie, żeby się nie zleżało. Siano w stogu się… …   Słownik języka polskiego

  • zmarnieć — dk III, zmarniećeję, zmarniećejesz, zmarniećej, zmarniećniał, zmarniećeli, zmarniećniały, zmarniećniali «stać się marnym; zmarnować się, zniszczeć, zginąć; o ludziach: stracić siły, zdrowy wygląd; zmizernieć» Rośliny zmarniały wskutek suszy.… …   Słownik języka polskiego

  • zniszczenie — n I 1. rzecz. od zniszczeć a. zniszczyć. 2. lm D. zniszczenieeń częściej w lm «stan tego, co zostało zniszczone; ruina, dewastacja» Duże, pokaźne zniszczenia. Zniszczenia wojenne. Oszacować zniszczenia. Odbudować miasto ze zniszczeń …   Słownik języka polskiego

  • niszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIIa, niszczećeje, niszczećczał {{/stl 8}}– zniszczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}3. os ndk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} ulegać zepsuciu, zniszczeniu pod wpływem działania czasu, czynników atmosferycznych itp.; popadać w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pomurszeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IIIa, pomurszećszeje {{/stl 8}}{{stl 7}} o wielu rzeczach: zmurszeć, zniszczeć kolejno, jedno po drugim : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pomurszały ściany starych kamienic, belki w powale. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zniszczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zniszczeć lub zniszczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zniszczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zniszczenieeń, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”